چکیده: (8329 مشاهده)
در بسیاری از مسایل تحلیل پوششی دادهها واحدهای تصمیمگیری تحت نظر یک سیستم کل اداره میشوند. برای نمونه کل دانشگاههای یک کشور تحت نظر وزارت آموزش عالی آن کشور قرار دارند. لذا سرمایهگذاری در جهت گذار از یک وضعیت نامطلوب به وضعیتی مطلوب تحت کنترل چنین سیستم واحدی انجام میگیرد. در این شرایط مدیران مایل هستند بدانند که نزدیکترین و اقتصادیترین مسیر برای بهبود کل سیستم کدام است. هدف این مقاله ارایه راهکاری برای رسیدن واحدهای تصمیمگیری ناکارا به وضعیتی کارا با صرف کمترین تغییرات ممکن میباشد. برای این منظور در یکی از مدلهای تحلیل پوششی دادهها، به ارزیابی میزان کاهش در نهادهها در جهت تبدیل واحد تصمیمگیری ناکارا به واحدی کارا میپردازیم. سپس در یک مساله تجمیعی، دادهها از نظر نزدیکی به مرز کارایی، رتبهبندی میگردند. اولویت یک داده به داده دیگر نشانگر آن است که تصمیم گیرنده میتواند در دستیابی به یک سیستم کارا روی دادهای با اولویت بالاتر سرمایهگذاری بیشتری نماید. به عبارت دیگر تغییر در این دادهها با هزینه کمتری کل واحدهای تصمیمگیری را به مرز کارایی هدایت میکند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1391/4/20 | انتشار: 1391/4/25