در مواجهه با خروجیهای نامطلوب، استفاده از اصل دسترسیپذیری ضعیف برای تمام خروجیها روشی متداول در تحلیل پوششی دادهها است. در مورد چگونگی استفاده از اصل دسترسیپذیری ضعیف دو دیدگاه متفاوت وجود دارد که باعث به وجود آمدن دو نوع متفاوت از مجموعه امکان تولید شده است. این مقاله مجموعه امکان تولید ساخته شده با فاکتورهای انقباضی یکسان برای تمام واحدهای تصمیمگیری و مجموعه امکان تولید ساخته شده با فاکتورهای انقباضی مجزا برای هر واحد تصمیمگیری را در ساختار شبکهای تحلیل پوششی دادهها مورد بررسی قرار داده است و با استفاده از مثالهای عددی نشان داده شده که مدلی که با فاکتور انقباضی مجزا تعریف شده است در مقایسه با مدل مشابه آن که با فاکتور انقباضی یکسان تعریف شده است دارای قدرت تشخیص ناکارایی بیشتری است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |