این مقاله موضوع تخصیص منابع متمرکز را از دیدگاه هزینهای، درآمد و سود مورد بررسی قرار میدهد. در این راستا تصمیم گیرنده به دنبال تخصیص منابع متمرکز با کمترین هزینه و بیشترین درآمد و سود کلی خواهد بود. در واقع در این فرایند به جای مدنظر قرار دادن مستقل و انفرادی حداقل ورودی و یا حداکثر خروجی برای واحدها، تخصیص منابع متمرکز با کمترین هزینه و بیشترین درآمد و سود کلی و به صورت یکجا در حضور قیمتهای متغیر و نامعین در تحلیل پوششی داده ها برای تمامی واحدهای تصمیم گیری انجام میشود و بر این اساس تصویر واحدهای تصمیم گیرنده روی مرزهای کارایی هزینه، درآمد و سود تعیین میشود که اغلب متفاوت از تصویر روی مرز کارایی تکنیکی هستند؛ سپس مدلهای تخصیص منابع متمرکز با کمترین هزینه در حضور قیمتهای نامعین و در دو حالت خوشبینانه و بدبینانه پیشنهاد می گردد. به طوری که نتایج مدلهای پیشنهادی نشان میدهد، تخصیص منابع متمرکز با کمترین هزینه و بیشترین درآمد و سود کلی منجر به کاهش قابل ملاحظه هزینه ها و افزایش درآمد و سود کل سیستم میشود. در انتها موضوع از طریق مثالهای تجربی و فرضی با هزینه ها و قیمتهای معلوم، متغیر و نامعین مورد بررسی قرار میگیرد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |