امروزه با پیشرفت سریع سیستم های حمل ونقل ریلی، تقاضای مسافر و احتمال رخداد ریسک ها در این صنعت افزایش یافته است. این شرایط منجر به عدم قطعیت در تقاضای مسافر و ایجاد اثرات نامطلوب در نتیجه رخداد ریسک ها شده و برنامهریزی دقیق را با مشکل مواجه می کند. از اینرو، به منظور مقابله با عدم قطعیت و کاهش اثرات منفی، بهینه سازی استوار مساله زمان بندی قطار در حضور ریسک ها ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه، یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح مختلط دو مرحله ای پیشنهاد می شود. در مرحله اول، هدف از مساله اسمی کمینه سازی زمان کل سفر قطار می باشد. در مرحله دوم، به منظور کمینه سازی تقاضای برآورده نشده مسافران یک مدل بهینه سازی استوار توسعه داده می شود. همچنین، برای حضور ریسک های اولیه و ثانویه در هر دو مرحله، برنامه ریزی صورت می گیرد. سپس، به منظور تایید اثربخشی و مقایسه مدل های پیشنهادی رویکرد حل تحلیل پوششی داده ها بهکار گرفته شده و یک مثال کاربردی ارایه می گردد. نتایج نشان می دهد در شرایط عدم قطعیت، با افزایش ناچیز در زمان سفر قطار و همچنین تعداد توقف های قطار در مساله اسمی، راه حل های استوار می توانند تقاضای برآورده نشده مسافران را به طور چشمگیر و موثری کاهش دهند. علاوه بر این، مشخص می شود که ریسک ثانویه نقش مهمی در انتخاب اقدامات پاسخ اولیه بازی می کند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |