هدف اصلی این مقاله، ارایه رویکردی مناسب برای مدیریت داراییهای فیزیکی است. این پژوهش با تمرکز بر فرهنگسازی در صنعت کشور و بهبود مدیریت داراییها، به حداکثرسازی ارزش داراییهای فیزیکی و حداقلسازی خطرات مرتبط با مالکیت و بهرهبرداری از آنها میپردازد. روش تحقیق به صورت کیفی و با استفاده از رویکرد دلفی (Delphi) انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری دادهها در حوزه پژوهشهای پیمایشی قرار دارد. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و متخصصان بخش تعمیرات پتروشیمی جم و شرکتهای تابعه آن میباشد. برای تعیین حجم نمونه از روش نمونهگیری هدفمند استفاده شده و بر اساس اصل اشباع نظری، تعداد 22 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدهاند. دادهها از طریق پرسشنامه محققساخته جمعآوریشده و برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای مختلفی مانند فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، تکنیک دیمتل فازی و تکنیک تاپسیس استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که در نت پیشگیرانه، ایدهآلترین حالت اثربخشی کلی تجهیزات و کمترین نیاز به لوازم یدکی انتخاب شده است. استراتژی بهینه برای نگهداری و تعمیرات باید بر مبنای دادههای عمر مفید تجهیزات، نیازها و الزامات نگهداری و تعمیرات و ریسکهای ممکن برای تجهیزات تعیین شود. این رویکرد به بهینهسازی فرآیند نگهداری، صرفهجویی در هزینهها و زمان منجر میشود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |