دوره 20، شماره 1 - ( 1-1402 )                   جلد 20 شماره 1 صفحات 48-33 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Banihashemi S A, Khalilzadeh M, Shahraki A, Rostami M. Ranking of Efficient and Non-Efficient Decision Making Units with Undesirable Data Based on Combined Models of DEA and TOPSIS. jor 2023; 20 (1) :33-48
URL: http://jamlu.liau.ac.ir/article-1-1534-fa.html
بنی هاشمی سید علی، خلیل زاده محمد، شهرکی علیرضا، رستمی مال خلیفه محسن. رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده کارا و ناکارا با داده‌های نامطلوب براساس مدل ترکیبی DEA و TOPSIS. تحقیق در عملیات در کاربردهای آن. 1402; 20 (1) :33-48

URL: http://jamlu.liau.ac.ir/article-1-1534-fa.html


گروه مهندسی صنایع، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده:   (581 مشاهده)
روش تحلیل پوششی داده ­ها (DEA) روشی برای تعیین عملکرد واحدهای تحت ارزیابی (DMUs) است. هر واحد تصمیم­ گیرنده با مصرف ورودی چندگانه، خروجی­ های چندگانه ­ای را تولید می­ کند که ماهیت این خروجی ­ها ممکن است مطلوب یا نامطلوب باشند. واحدهایی که نمره کارایی آن­ها برابر یک شود، کارا هستند. مفهوم رتبه ­بندی واحدهای تصمیم­ گیرنده به دلیل اطلاعات سودمندی که در مقایسه با سایر واحدها در اختیار تصمیم ­گیرندگان قرار می­ دهد، از مفاهیم حایز اهمیت در تحلیل پوششی داده­ ها است. در این پژوهش، یک روش توسعه­ ای جدید برای ارزیابی و رتبه­ بندی واحدهای تصمیم­ گیرنده براساس امتیاز کارایی ارایه گردیده است. همچنین جهت بررسی اعتبار روش ارایه شده، رتبه­ بندی واحدهای تصمیم ­گیرنده براساس دو رویکرد دیگر (روش تاپسیس و روش گزینه ایده ­آل و غیرایده ­آل در DEA) محاسبه و با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج نشان داد که رتبه واحدهای تصمیم ­گیرنده با استفاده از مدل توسعه ای جدید (DEA(N)) راه­ حل مناسبی جهت محاسبه کارایی و رتبه ­بندی واحدهای تصمیم­ گیرنده می­ باشد، که در تعداد محاسبات و زمان­ انجام محاسبات بسیار کاراتر است.
 
متن کامل [PDF 457 kb]   (406 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1401/3/20 | پذیرش: 1401/9/21

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.