تصمیم گیری به منظور گزینش و تخصیص سفارش به تامین کنندگان در زنجیره تامین به عنوان یکی از مهمترین مباحث در این زنجیره مطرح میشود و در برگیرندهی عوامل زیادی است که گاهی در تعارض با یکدیگر قرار میگیرند. در این مقاله روش تحلیل عاملی تاییدی برای شناسایی معیارهای اساسی در گزینش تامینکنندگان بکار گرفته شد، همچنین از روش دیمتل و فرایند تحلیل شبکه به منظور رتبه بندی تامین کنندگان استفاده شد، علاوه بر این از روش برنامه ریزی آرمانی عدد صحیح برای هدف گذاری تمامی عوامل ملموس و غیر ملموس و همچنین مقادیر کمی و کیفی سطوح زنجیره تامین استفاده گردید. کاهش هزینه خرید و حمل و نقل، کاهش زمان انتظار تا دریافت سفارش، افزایش کیفیت محصول و ... به عنوان آرمانها در این مقاله لحاظ گردیدهاست، همچنین سیاست شرکت مبنی بر کاهش تعداد تامین کنندگان و تعیین میزان سفارش به تامین کنندگان بود که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت و براساس مدل مد نظر شرکت، سفارش دهی به تامین کنندگان صورت گرفت و در نهایت تحلیل حساسیتی بر روی محدودیتهای اساسی شرکت انجام گرفت.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |