تحلیل پوششی داده ها (DEA) یک تکنیک برای ارزیابی واحدهای تصمیمگیری با چندین ورودی و خروجی است. در تحلیل پوششی داده ها هر واحد تصمیمگیری برای به دست آوردن نمرهی کارایی، مطلوبترین وزن ها را انتخاب میکند؛ اما طبیعت خودارزیابی و انعطاف پذیری DEA در انتخاب وزن های بهینه ی واحدهای تصمیم گیری مورد انتقاد است؛ بنابراین در تحلیل پوششی داده ها روش های ارزیابی کارایی متقاطع معرفی شدند. همانطور که می دانیم واحدهای تصمیم گیری علاوه بر خروجی های مطلوب، خروجی های نامطلوبی مانند گازهای گلخانه ای تولید می کنند. در تحلیل پوششی داده ها مدل هایی برای ارزیابی واحدهای تصمیم گیری با خروجی نامطلوب ارایه شده است. هدف از این مقاله ارایه ی روش هایی برای ارزیابی کارایی متقاطع واحدهای تصمیم گیری با خروجی های نامطلوب است. به اینصورت که با گسترش مدل های موجود در حوزه ی خروجی نامطلوب، چند مدل هدف ثانویه برای ارزیابی کارایی متقاطع واحدهای تصمیم گیری با خروجی نامطلوب ارایه می دهیم. مدل های ارایه شده بر پایه ی مدل های چندهدفه می باشد. در نهایت با یک مثال از دنیای واقعی، اهمیت موضوع را نشان خواهیم داد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |