تصمیم ­گیری به منظور گزینش و تخصیص سفارش به تامین­ کنندگان در زنجیره تامین به عنوان یکی از مهم­ترین مباحث در این زنجیره مطرح می­شود و در برگیرنده­ی عوامل زیادی است که گاهی در تعارض با یکدیگر قرار  می­گیرند­. در این مقاله روش تحلیل عاملی تاییدی برای شناسایی معیارهای اساسی در گزینش تامین­کنندگان بکار گرفته شد، همچنین از روش دیمتل و فرایند تحلیل شبکه به منظور رتبه­ بندی تامین­ کنندگان استفاده شد، علاوه بر این از روش برنامه­ ریزی آرمانی عدد صحیح برای هدف­ گذاری تمامی عوامل ملموس و غیر ملموس و همچنین مقادیر کمی و کیفی سطوح زنجیره تامین استفاده گردید. کاهش هزینه خرید و حمل و نقل، کاهش زمان انتظار تا دریافت سفارش، افزایش کیفیت محصول و ... به عنوان  آرمان­ها در این مقاله لحاظ گردید­ه­است، همچنین سیاست­ شرکت مبنی بر کاهش تعداد تامین­ کنندگان و تعیین میزان سفارش به تامین­ کنندگان بود که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت و براساس مدل مد نظر شرکت، سفارش ­دهی به تامین ­کنندگان صورت گرفت و در نهایت تحلیل حساسیتی بر روی محدودیت­های اساسی شرکت انجام گرفت­.