مدل های تحلیل پوششی داده ها (DEA) [2] می توانند به دو دسته ی مدل های شعاعی و غیر شعاعی طبقه بندی شوند. اندازه ی کارآیی حاصل از مدل های غیر شعاعی، اندازه گیری راسل نامیده شد. مشکل اصلی اندازه ی راسل تابع هدف آن می باشد که به صورت یک مساله ی برنامه ریزی غیرخطی فرمول بندی می شود. از این رو یک الگوریتم مبتنی بر برنامه ریزی خطی که برای D‏EA به کار برده می شود قادر به حل اندازه ی راسل نیست. در این مطالعه راهبردهای محاسباتی اندازه گیری کارآیی تکنیکی راسل توسط دو مدل پیشنهادی ارایه می شود. با استفاده از مدل های پیشنهادی از بار محاسباتی متناظر با اندازه ی راسل کاسته می شود.

واژه‌های کلیدی: تحلیل پوششی داده ها، اندازه گیری راسل، کارآیی تکنیکی