دوره 9، شماره 1 - ( 1-1391 )                   جلد 9 شماره 1 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (15996 مشاهده)
مهم‌ترین عامل برای دست‌یابی به بهره‌وری بهینه سازمانی، منابع انسانی کارآمد است. با افزایش رقابت و گسترش روش‌های توسعه منابع انسانی، سازمان‌ها تلاش می‌کنند تا کارکنان مستعد خود را حفظ کرده و آنان را توانمند نمایند تا آن‏ها بتوانند عملکرد بالایی از خود بروز دهند. منطقه پارس جنوبی به عنوان پایتخت انرژی، قطب توسعه ملی و یا محور توسعه کشور، کارکنانی با انگیزه و توانمند نیاز دارد و حفظ و نگه‌داشت این کارکنان و استفاده بهره‌ور از آنان، اهمیت بسیار زیادی دارد. یکی از مواردی که باعث کاهش بهره‌وری کارکنان و احتمال بروز حوادث و افزایش هزینه‌های مستقیم و غیر مستقیم می‌شود عامل استرس و فشار روانی کارکنان مستقر در منطقه می‌باشد. با بررسی متون و تحقیقات مختلف و هم‌چنین مصاحبه با کارکنان مجتمع گاز پارس جنوبی، 31 عامل استرس‌زای سازمانی شناسایی شدند. برای غربال اولیه و مشخص نمودن اهم عوامل موجد فشار روانی و استرس‌زای سازمانی با مصاحبه‌هایی آزاد که از کارکنان با سابقه و هم‌چنین کارشناسان منطقه و سرپرستان انجام گرفت، 12 عامل به عنوان عوامل اصلی استرس‌زای سازمانی شناخته شدند. این12 عامل در دو مجموعه کلی محیطی و مدیریتی قرار گرفتند تا پاسخ دهندگان برای بیان نظرات خود شفاف‌تر عمل نمایند. رتبه بندی این عوامل توسط روش تحلیل سلسله مراتبی فازی (Fuzzy Analytic Hierarchy process (FAHP)) گروهی صورت گرفت. پرسش‌نامه‌های مورد پذیرش (با توجه به نرخ ناسازگاری)، به ماتریس تلفیقی تبدیل شد که عناصر آن، در واقع میانگین هندسی امتیازات بود. رتبه‌بندی بین پالایشگاه‌های متنوع مجتمع گاز پارس جنوبی انجام گرفت. عدم ارزش‌یابی صحیح کارکنان و تبعیض در پاداش‌ها و انتقال نادرست نیروی کاری به پالایشگاه‌های جدید و خطر مواد سمی و شیمیایی بالاترین عوامل استرس معرفی شدند. درپایان همبستگی دیدگاه کارکنان در پالایشگاه‌های 5 گانه مورد بررسی قرار گرفت ودیدگاه‌های تقریباً همبسته‌ای- به‌جز در یک پالایشگاه- به‌دست آمد.
متن کامل [PDF 617 kb]   (5735 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1391/2/11 | انتشار: 1391/1/27

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.