دوره 19، شماره 3 - ( 6-1401 )
جلد 19 شماره 3 صفحات 131-113 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده مهندسی صنایع، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
چکیده: (808 مشاهده)
در مساله تخصیص قابلیت اطمینان-اجزای مازاد، هدف اصلی بیشینه سازی قابلیت اطمینان سیستم با افزودن اجزای مازاد موازی و یا افزایش قابلیت اطمینان اجزای تشکیل‌دهنده است. در این مقاله تابع هدف کمینه سازی ریسک شکست سیستم نیز به مدل اضافه شده و این مساله دو هدفه با در نظر گرفتن محدودیت های فازی هزینه، وزن و قابلیت اطمینان اجزاء، مدل سازی شده است. برای تعیین تابع هدف ریسک شکست سیستم از روش تحلیل اثرات و حالت شکست استفاده شده است که در آن عدد اولویت هر ریسک از حاصل ضرب مقادیر شدت، کشف و احتمال وقوع ریسک به‌دست آمده و احتمال وقوع هر ریسک نیز به صورت تابعی از تعداد و قابلیت اطمینان اجزای مازاد مرتبط با ریسک تعریف می گردد. با توجه به این‌که پیچیدگی حل مساله تخصیص قابلیت اطمینان-اجزای مازاد از نوع چندجمله ای سخت است، برای حل مدل، الگوریتم بهینه سازی فاخته اصلاح‌شده پیشنهاد شده و از آن در یک سیستم واقعی شامل اتصالات بال یک سازهی پروازی تعمیرناپذیر استفاده شده است. نهایتاً صحت و کارایی مدل پیشنهادی و روش حل بررسی و تایید شده است.
واژه‌های کلیدی: مساله تخصیص قابلیت اطمینان–اجزای مازاد (RRAP)، محدودیت‌های فازی، ریسک شکست سیستم، الگوریتم بهینه‌سازی فاخته اصلاح‌شده
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |