استفاده از تابع مطلوبیت یکی از قدیمی­ترین تکنیک­ها در  رتبه‏بندی گزینه­های یک مساله تصمیم­گیری چند شاخصه می‏باشد. نظر به پیچیدگی­هایی که در محاسبه تابع مطلوبیت وجود دارد، در اغلب مطالعات از تقریب­های خطی برای برازش تابع مطلوبیت تک­شاخصه و از میانگین موزون آن­ها برای یکپارچه­سازی این توابع و رسیدن به مطلوبیت کلی گزینه­ها استفاده شده­است. در حالی‏که استفاده از این فرم­ها منوط به پذیرش فرضیاتی نظیر خنثی بودن تصمیم­گیرنده نسبت به ریسک است که معمولا با واقعیات سازگار نیست. این ناسازگاری در شرایط خاص اقتصادی نظیر رونق یا رکورد تشدید می­شود. در این مقاله رتبه­بندی گزینه­های ماتریس تصمیم­گیری برای رسیدن به نوع سازه­­ی مناسب  یک پروژه ساختمانی، با دو رویکرد تعیین تابع مطلوبیت خطی- تقریبی و استخراج مستقیم تابع مطلوبیت هر گزینه انجام شده­است. نتایج  حاکی از اختلاف بارز میان رتبه­بندی حاصل از هر روش می­باشد.