مجله تحقیق در عملیات در کاربردهای آن ( ریاضی کاربردی سابق )

در دنیای امروزی، ارتقای کارایی و بهره­وری راهی برای جبران محدودیت عوامل تولید است. اندازه­گیری دقیق و مجزای این شاخص­ها برای هر کدام از زیر بخش­های صنعتی می‌تواند به مقایسه زیرگروه­های صنعتی و طبقه‌بندی آن‌ها‌ منجر شود. همچنین، برای سیاست­گذاری‌های آتی بخش‌های ضعیف، می‌توان از بخش‌‌های کارا یاری گرفت. در همین راستا در این مطالعه، کارایی فنی و احتمال نوع بازدهی به مقیاس تمامی صنایع ایران بر اساس کدهای دو رقمیISIC ، برای کارگاه­های بیش‏تر از ده کارکن و بر اساس آخرین اطلاعات موجود مرکز آمار ایران اندازه­گیری شده است. محاسبات کارایی فنی  با روش تحلیل پوششی داده‌ها و رویکرد خروجی محور BCC انجام شده، که علاوه بر نهاده‌های نیروی کار و سرمایه‌گذاری، متغیر انرژی را نیز در نظر گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می­دهد که میانگین کارایی بخش صنعت در بازه­ی مورد بررسی، برابر 65 درصد بوده و از لحاظ کارایی فنی، صنایع بزرگ مقیاس در رتبه­های بالاتر نسبت به صنایع کوچک مقیاس قرار دارند. همچنین، تخمین توزیع کارایی کل صنایع با استفاده از آزمون اندرسون دارلینگ و میانگین کارایی فنی محاسبه­شده صنایع به ازای هر سال، نشان می‌دهد که  میانگین کارایی بخش صنعت از توزیع نرمال با میانگین 65/0 و انحراف معیار 09/0 پیروی می­نماید.